Mevsim bahar olsa yeşile dursa
Çiçekler açtırmam garip gönlüme
Sevginin ateşi başıma vursa
Sevemem kimseyi sarsam gönlüme
Hazanlar vursunda kar yağsın başa
Kendimi vururum taşlardan taşa
Benzedim yürekte göçebe kuşa
Gitme diyemem varsam gönlüme
Ölümüne sevmek karsa gönlüme
Gülleri vermezki derse gönlüme
Geçse karşımada sorsa günüme
Tenhalarda sesiz girsem gönlüme
Duymasa görmese ne dost ne düşman
Yardı yara oldu sakın ha deşmen
Kıymetim kalmadı fendiye pişman
Ağlasam gizlice vursam gönlüme...
Fendiye Dinç
( Nihali)