Zamanın Behrinde fakir köylerden birinde üç namlı hırsız varmış.Köy fakir hırsızlar aç imiş. Üç hırsız düşünmüşler taşınmışlar. Talip Ağanın ahırında besili güzel bir inek var nasıl çıkaracağız diye. Günler günleri kovalamış. Köyde hırsızlık oldu mu ilk bizi basarlar diye. Bir zaman hırsızlardan birisi benim aklıma bir şey geliyor amma söylesem mi demiş. Diğer iki hırsız söyle söyle demişler. Dinledikten sonra köy meydanına çıkıp uygulamaya koyulmuşlar. Üç hırsız sudan sebeplerle sürtüşmeye başlamışlar. Derken şiddet artmış ana avrat taş değnek havada yüzmeye başlamış. Köylü saf merhametli ya bunları ayırmışlar ve evlerine yollamışlar. Ardından hayretle üç hırsızı tartışmaya başlamışlar bu tartışma evlere kadar gitmiş. Gece yarısı herkes gönül rahatlığiyla derin uykuya dalmışlar. Gece yarısından sonra üç hırsız buluşup. Talip. Ağanın ahırına girip ineği çıkarmışlar. Sabaha kadar inek kesilip yüzülüp pay edilmiş. Atıkları da gömülmüş. Sabah olmuş Talip. Ağa ahırın kapısını aralamış ki inek yok. Komşuları toplamış. Köyün hırsızları belli ya. Kimse inanmamış. Üç hırsız daha düneen birbirlerine ana avrat küfürlerle taşlı sopalı birbirlerine girmişler. Böylece hırsızlar bir kış boyu kavurmalarla günü gün etmişler hem köylünün az bir nafaka karşılığı işlerini yapmaktan da kurtulmuşlar. Talip. Ağanın ineği gitti gider. Şimdiki hırsızlar insanların gebe ineklerini çalıp çiftlik kuruyorlar. Kısaca mali götürüyorlar. Afiyet olsun agalar. Köylülerde şükür duasına çıksın artık.
