Daha dökülmeden güllerin rengi
Susturdun dili lal eyledin beni
Yürekte bekleyen mevsim kış dengi
Son baharlarda yel eyledin beni
Aşkta kalbimeydi benim gururum
Düştüm ardın sıra gider dururum
Dağda taşta yalın ayak yürürüm
Gidilmez yere yol eyledin beni
Dertlerimi sıra sırada dizdim
Yıllardır tendeki canımdan bezdim
Yarim diye diye avare gezdim
Bir vefasıza kul eyledin beni
Söndü sandım yürek yandıkça yandı
Gözlerde parlayan ateşe kandı
Kor alevden sağmı çıkarım sandı
Sönmüş ateşte kül eyledin beni
Senden uzak kilim gibi dokundum
Şiir oldum satır satır okundum
Fendiye el açıp sesiz yakındım
Yürekten uzak çul eyledin beni...
Fendiye Dinç
( Nihali)
