Leyla oldum gezdim Ferhat çölünde
Dönüp duran şaşkın hallar bıraktın
Aklım avareydi serhat çölünde
Sana gelmez taşlı yollar bıraktın
Damla damla gözde durmadan akan
Mahşerde ateşim olmuşta yakan
Uzatsam elimi gül bile diken
Gönlümde kırılmış dallar bıraktın
Kalbim yasaklarda tövbeler dilde
Susmasın sen diyen heceler gelde
Yangın yeri söndü ben kaldım külde
Seni sevme diyen sollar bıraktın
Yavaştan yavaşa köküm çürüdü
Ağladıkça soldu dibi kurudu
Toprağı ayrıklı otlar bürüdü
Birdaha açmayan güller bıraktın
Geçmişi unutsan silsende beni
Şiirde türküde hatırla dünü
Bir gün göçüp gider fendiye fani
Ölürsem binecek sallar bıraktın....
Fendiye Dinç
( Nihali )
