Kalemdenmi gönüldenmi
Verilen bir cezamı
Ben yalnız bir kadınım
Doldurdum ömrümü kum saatine
Ziyan oldu vefasız bir kalpte
Feleğin avuçlarında ne çabuk akıp gitti zerre zerre ....
Yıllardır hüzne bulaşmış
Donuk korkulu hoyrat bir yüz taşırım
Yalnızlığın dibine vurduğu
Nefesim batar göğüs kafesime
Ar gelen masumluğu yitirmiş
İblislerle dolmuş dünyaya meydan okurum
Bir gün elbet bir tebessüm hediye edilir Zelzeleden kalmış saklı melek yüzüme
Kimsesizim
Yalvarmak farz el açtığım tek Rabbime
Şu nefes içimde olduğu sürece
Ben yalnız bir kadınım....
Sahralarda titreyen alev gibi esir bakan Gözlerimde kum fırtınasıyım
Bir damla yağmur düşse yalnızlığımın büyüsü bozulur
...Yazarım yine
Kalemimse hüzne zincirlendi;
Hüzünmü kaleme mahkum
Güneşi çarsafladım yalnız bakan gözlerime
Hadi dilimden anlamadınız
Boşluğa bakan dolu gözler
Ne çok şeyler anlatırdı
Eğerki anlasaydınız
Bu gönül nasibini aldı
Kalabalıktan yalnızlığa giden yolda
Gönül esvabımın etek uçları buz tuttu
Mavisi pembesi alaca bir yalnızlık
ben yalnız bir kadınım
Karanlığın yüze vurduğu saatteyim
Fendiye Dinç...
( Nihali)
