Salınsa bedeni rüzgara katar
Yaprağı yeşertmez kurutur atar
Dokunsam elimi ciğere batar
Tutunduğum diken dallarım yaman
Eskilerden havva anamdan hasıl
Yakasız gömlekten, kaçayım nasıl
Nasipse giydirin, kefenim asıl
Sırtımda giydiğim çullarım yaman
Kıyısız denizde yönsüzüm kayıp
Çekmişim restimi umuttan sayıp
Kaderime son bir kez fora deyip
Tufanda bindiğim sallarım yaman
Bakıpta sormayın benim bu halım
Dahada konuşmaz laldır şu dilim
Uzaklardan geldim dert bir kulum
Ayağım tozludur yollarım yaman
Mevsimi gelmeden allara durur
Tomurcuk olmadan ayazlar vurur
Çürürde omuzda yük olur yorur
Dalında açmayan güllerim yaman
Fendiye yolculuk omuzda başlar
Gönüller kırdıysan şeytanda taşlar
Ozaman görde bak karışır işler
Boşa yaşadığım yıllarım yaman...
Fendiye Dinç
( Nihali)
