*Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş’a ithafen
Esti yine sam yeli salladı çınarı kökünden
Koca çınar dirense de yorgun düşmüştü yükünden
Bugün bir başkalık var havada eser yok dünkünden
–Bozkırın Tezenesi’ni Yaratan yanına aldı
–“Gönül dağı” ıpıssız; “Acem kızı” kimsesiz kaldı.
Alışıktı yar kapısını seher vakti çalmaya
Ömür verirdi mühür gözü görse; değil kalmaya…
Vade tamam olmuş ki Azrail gelmiş can almaya
–Bozkırın Tezenesi’ni Yaratan yanına aldı
–“Gönül dağı” ıpıssız; “Acem kızı” kimsesiz kaldı.
Sevdalısının “Dane dane benleri var yüzünde”
Ay dost! Diye seslendi, dostluk taşıdı hep özünde
“Cananına kıyanlar” kul bile değildi gözünde
–Bozkırın Tezenesi’ni Yaratan yanına aldı
–“Gönül dağı” ıpıssız; “Acem kızı” kimsesiz kaldı.
Onunla dile geldi bozlakları Anadolu’nun
Aranılan tek adresi olmuştu türkü yolunun
Hakkı çok üstümüzde gönül dostu, Allah kulunun
–Bozkırın Tezenesi’ni Yaratan yanına aldı
–“Gönül dağı” ıpıssız; “Acem kızı” kimsesiz kaldı.
Kıskanırdı Leyla’sını “karıncadan, esen yelden”
Dünyayı verseniz değersizdi zülüfteki telden
Halil, “Her canlı tadacak ölümü” ne gelir elden
–Bozkırın Tezenesi’ni Yaratan yanına aldı
–“Gönül dağı” ıpıssız; “Acem kızı” kimsesiz kaldı.
