Güneşim batınca göçtüler kuşlar
Koskoca dünyada kimsesiz kaldım
Kâbusa evrildi toz pembe düşler
Hasret kuyusunda hüsrana daldım
Yüreklerden kiri, pasları söktüm
Çölleşmiş kalplere fidanlar diktim
Bozkır gönüllere sevgiyi ektim
Onlardan hediye yalnızlık aldım
İnsan etrafında isterken nefes
Yalnız bırakanlar ne kadar nekes
Gönülde tükendi arzuyla heves
Baharım kış oldu, sararıp soldum
Aldatılan kalpler zulmete uçtu
Fidanlar söküldü, yeşertmek suçtu
Sevgi büyümedi, düşlere kaçtı
Asrın yangınında hüzünle doldum
Us tutulmasıyla yaşandı yıllar
Menzile varmadı kesilen yollar
Birbirini sarmaz oldu dost kollar
Umudu Kâfdağı ardına saldım