Oldum olası bazı değerlerimizin bir güne bağlanıp anılmasına karşıyım. Bunlardan birisi de Anneler Günüdür.
Öyle insanlar bilirim ki; yılın Üç Yüz Altmış Dört günü annesini arayıp sormazlar. Anneler gününde dost ve düşmana karşı; annelerini yanlarına alıp birkaç saat çarşı pazar gezdirirler. Ömürleri varsa gelecek anneler gününe kadar görüp görecekleri saltanat bu kadardır.
İşin acı yönü bunu da bulamayan anneler var. Hatta huzurevlerinde evlatlarının yollarını gözyaşlarıyla gözleyen anneler de var. Hadi diyelim şartların gereği annenizi huzur evine verdiniz hiç değilse bu günlerde bunlara bir saatinizi de mi ayıramazsınız?
Bu gün de yapmamız gereken en iyi etkinlik; tanıyalım tanımayalım gidip bir huzur evi ziyaretinde bulunmaktır. Onlara alacağımız en küçük bir hediye onları çok mutlu edecektir. Onlar öyle pahalı hediyeler de beklemez. Bir ellerinin öpülmesi bile onlar için en değerli hediyedir.
Maalesef yaşarken değerini bilemediğimiz annelerimizin değerini öldükten sonra anlıyoruz ama bu gerçek onları bize geri getirmiyor. Yaygın bir söz vardır “Anne ol anne kıymeti bil, baba ol baba kıymeti bil” Diye. Her şey bu sözde gizlidir.
Bu vesile ile tüm annelerin anneler gününü kutlar ve O mübarek ellerinden öpüyorum.
Sevgi ve Saygılarımla
