Ali bin Ebî Tâlib (r.a.), ortaya yakın kısa boylu, koyu esmer tenli, iri siyah gözlü olup sakalı sık ve geniş, saçları dökülmüştü. Yüzü güzeldi, gülümserken dişleri görünürdü. Kuvvetli bir vücut yapısı vardı. Omuzları geniş, elleri sertti.
HZ. ALİ´NİN (R.A.) KİŞİSEL ÖZELLİKLERİ
Hz. Ali (r.a.); âbid, kahraman, cesur, hayırda yarışan, takvâ sahibi ve son derece cömertti. Onun; cömertliği, insanîliği ve Resûlullah´a olan yakınlığıyla edindiği büyük manevî miras, kendisini asırlardır halk inançlarında dâsitânî bir kişiliğe büründürmüştür.
Hz. Ali (r.a.) ölümden korkmayan bir cengâverdi. Ölümden neden korkacaktı ki? Allah Resûlü, onu Cennet´le müjdelemişti. Cennet´e gideceği kesin olan bir insan ölümden hiç korkar mı? Bu sebeple kiminle mübârezeye çıksa mutlaka onu mağlup ederdi.
HZ. ALİ´NİN (R.A.) ÖRNEK AHLAKI
O, ilim, takvâ, ihlâs, samîmiyet, fedâkârlık, şefkat, kahramanlık, şecaat ve İslâmı tebliğ gibi yüksek ahlâkî ve insânî vasıflar bakımından müstesnâ bir mevkîye sahipti. Cesaret ve şecaati ile gönüllerde yer edişi onun, ?Haydar-ı Kerrâr? ve ?Şâh-ı Merdân? sıfatlarıyla tanınmasını sağlamıştır.
O, Kur´ân ve Sünnet´e tam anlamıyla bağlı idi. Dünya ve süslerinden kaçar, onun aldatıcı yaldızlarına aldanmazdı.
Hz. Ali (r.a.) son derece kanaatkâr, zâhid ve kifayet miktarı dünyalıkla iktifâ eden bir şahsiyetti. O; Fâtıma (r.anha) ile evlendikleri vakit yataklarının bir koyun derisinden ibaret olduğunu bildirmektedir.
HZ. ALİ´NİN (R.A.) TAKVASI
Hz. Ali (r.a.) çokça gözyaşı döküp muhâliflerinin îman ve hidâyetleri için dua edecek kadar hassas, takvâ sahibi ve kâmil bir mü´mindir.
Her şeye ibretle bakar, uzun uzun tefekkür ederdi. Allah korkusundan yetîm bir çocuk gibi ağlar, hasta bir insan gibi tir tir titrerdi. İbâdeti çok sever, riyâzata devam ederdi. Az yemeyi, çok ve büyük işler yapmayı severdi. Dîni aziz tutar, yoksullara çok şefkat, merhamet ve muhabbet beslerdi.
Hiç yalan söylediği, saçma sapan konuştuğu duyulmamış, eğreti bir iş yaptığı görülmemiştir.
Ümmetin malını ümmete dağıtırken de son derece titiz davranır, kimsenin hakkına tecavüz etmezdi. Öylesine mütevazı giyinirdi ki görenler onu çok fakir zannederlerdi. Kendisini Kûfe´de görenler, kışın soğuğunda ince bir elbise ile câmiye gittiğini naklederler.
İslam ve İhsan
