İGFA - Aksaray temsilcisi Ayşe Alp coronavirüs gündemiyle ilgili konuştu.Tecrübeli gazeteci şöyle devam etti.
Aksaray’ın Mavi olması, bu bilinçle çok zor olacak.
Önce insanların bilinçlenmesi gerekiyor.
Eğer Aksaray halkı olarak bizler bilinçlenmez ve sadece “ben varım” demeye devam edersek,
Ne yazıkki Aksaray Mavi olmaz.
Korona,Aksaray’dan hiç gitmez.
Bugün bizzat şahsımında, şahit olduğu ,üzücü bir olayı aktaracağım .
Biliyorsunuz ben,Gazeteciliğin yanı sıra direksiyon eğitmenliği yapıyorum.
Pazartesi gününden beri, arkadaşlarımın bildiği,ancak benim bugün öğrendiğim çok üzücü bir olay yaşadık.
Bir direksiyon eğitmeni arkadaşımızın, eşinin testlerinin pozitif çıktığı haberini aldık.
Eşiyle birlikte temaslı olması nedeniyle,karantinada kalması gerekirken, çalıştığının öğrendim.
Bu arkadaşımız,eşinin kovid olduğunu,ancak kendisinde bir şey olmadığını söyleyerek çalışmaya devam etmesi,hayretler içinde bıraktı beni.
Hemen hepimizden büyük olan,ve aklı başında olması gereken arkadaşımızın, eşinin kovid vakası olup kendisinde öğrenci çalıştırdığını öğrendiğim,anda ihbar ettim.
Gelen yetkililer,
Arkadaşın temaslı olduğuna dair hes kodunda bir bilgi olmadığını görünce, çaresiz gittiler.
İkinci kez başka hocalarımla birlikte ihbar ettiğimizde aynı şey oldu.
Sonrasında öğrendiğimiz kadarı ile,eşi kovid olan arkadaşımız,kendisinin oğlunun evinde kaldığını iddia ettiği ve temaslı olmadığı beyanını verdiği ortaya çıktı.
Tabiki buna hiç birimiz inanmadık.
Eşi kovid hastası olan bir insan, eşinin bırakıp oğlunun evinde kalamaz.
O eşe bakacak bir insanın olması gerektiğini var sayacak olursak.
Bu yalanı yutmadık.
Ancak endişemizde geçmedi.
Orada hem bizlerin arasında gezerek bizleri,riske atan bu arkadaşın işverenin inde durumu bildiğini öğrendik.
En az 60 Direksiyon eğitmeninin bulunduğu, ve yine en az günlük 200 kişiden az olmamak kaydıyla öğrenci ve yakının gelip,beklediği bir yerde,eşinin kovid hastası olduğunu bilinen bir kişinin bulunması ne kadar doğru?
Bu kişinin izolasyon olması gerekirken, öğrenci çalıştırması ne kadar doğru?
Orada çalışanların ve gelen öğrencilerin, hayatlarını riske atması ne kadar doğru?
Ve sınavlara girmesi ne kadar doğru?
Üstelik,tedirgin olmamız ve ihbar etmemiz ne kadar yanlış?
Bunun için çalıştığım kurumun sahibi aranarak şikayet edilmiş olmak üzmedi beni.
Lakin,arkadaşlarının hayatını hiçe sayan, bu meslektaşımın, vurdumduymaz tavrı hepimiz üzdü.
Gelelim meselenin özüne.,
Bu bilinçte ben başıma geleni anlattım.
Oysa Aksaray’da bu ve buna benzer yüzlerce vakayı hergün yaşıyoruz.
Bu umursamazlıkla,
Aksaray MAVİ olacak diye beklemeye kimsenin hakkı yok.
Yetkilileri, görevlileri, göz göre göre kandırmaya devam eder,kurallara uymaz,hastalığımız saklarsak,daha çok bekleriz.
Aksaray’ın Mavi olması ancak,dua ediyoruz.
Duanın dışında, yapılmaması gereken ne varsa yapmaya devam ediyoruz.
Biz bu yolda ilerlemeye devam edersek,
MAVİ’yi unutun.
Aksaray’a KIRMIZI çok yakışıyor demeye devam edin.
